Τα απόκρημνα βράχια που ορθώνονται γυμνά και απρόσιτα είναι το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει κανείς μπαίνοντας στο λιμάνι της Χάλκης. Και μετά το βλέμμα χάνεται σε χρώματα κίτρινα, βυσσινιά, πράσινα, γαλάζια, μωβ και λευκά των σπιτιών, πριν βουτήξει σε νερά γαλαζοπράσινα. Σε ποιο άλλο νησί μπορεί κανείς να κολυμπήσει σε αυτή την υπέροχη θάλασσα χαζεύοντας αυτή τη μοναδική θέα; Πουθενά. Μόνο εδώ. Που αλλού ο ήχος του αυτοκινήτου, ή οποιουδήποτε μέσου μεταφοράς μοιάζει ξένος; Φυσικά εδώ. Που αλλού ο χρόνος διαστέλλεται και οι αισθήσεις γαληνεύουν; Σίγουρα εδώ.

Σε αυτό το μικρό νησάκι με τα αμφιθεατρικά χτισμένα σπιτάκια που κοιτούν όλα προς τη θάλασσα, συμπυκνώνεται όλη η ιστορία της Δωδεκανήσου. Το Χωριό, ο μεσαιωνικός οικισμός του νησιού με τα διάσπαρτα κατάλευκα εκκλησάκια, κρυμμένο στις απότομες πλαγιές των βουνών πάνω από τα ερείπια της αρχαίας ακρόπολης και στεφανωμένο από το ιπποτικό κάστρο, λέει πολλά για τον χαρακτήρα των ντόπιων. Οι ιστορίες και τα τοπικά παραμύθια ζωηρεύουν το μυστήριο που δημιουργεί το τοπίο. Το Νημποριό με τα νεοκλασικά κτίρια, τα πέτρινα πολύχρωμα σπίτια και τις γραφικές ταβερνούλες λέει άλλα τόσα για το χθες και το σήμερα. Το Δημαρχείο, το ρολόι, η εκκλησιά του Αγίου Νικολάου με τα βοτσαλωτά δάπεδα και το περίτεχνο κωδωνοστάσιο ξεχωρίζουν σε αυτόν τον διατηρητέο οικισμό. Το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Αλάργα με το φημισμένο πανηγύρι υπό τους ήχους της λύρας στο τέλος του Αυγούστου, δεν χωρούν μέσα σε λίγες γραμμές.

Η Χάλκη, το μικρό νησάκι που απέχει μόλις μια ώρα από τη Ρόδο έχει να προσφέρει κάτι το εναλλακτικό που δεν περιγράφεται εύκολα, μόνο βιώνεται και απολαμβάνεται.