Το νησί του άγονου βράχου(κυρίως ασβεστολιθικό), με τις χρυσές παράλιες, τις μικρές καταπράσινες κοιλάδες είναι το τέταρτο σε μέγεθος στη Δωδεκάνησο αλλά και το πιο πυκνοκατοικημένο.
Η σπογγαλιευτική ήταν η κύρια πηγή εισοδήματος για τους τολμηρούς Καλύμνιους για πολλούς αιώνες και μέχρι τη δεκαετία του 80 όταν μια ασθένεια κατέστρεψε τα περισσότερα σφουγγάρια στη Μεσόγειο και την βιομηχανία εξαγωγής τους.
Παρόλα αυτά η θάλασσα είναι τρόπος ζωής για αυτούς και έτσι σήμερα διαθέτουν τον μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στη Μεσόγειο καθώς και ακόμη περίπου 100 σφουγγαράδες.
Τα ίδια βράχια απ’ όπου κάποτε βουτούσαν οι ντόπιοι για να ψάξουν για σφουγγάρια τώρα χρησιμοποιούνται από αναρριχητές.
Από το 1996 το νησί έγινε γνωστό σαν η Μέκκα της αναρρίχησης στην Ελλάδα με δεκάδες χιλιάδες αναρριχητές να την επισκέπτονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους ενώ φιλοξενεί ένα Διεθνές Φεστιβάλ αναρρίχησης κάθε Οκτώβριο.
Τα ναυάγια, οι ύφαλοι που σφύζουν από ζωή και οι υποθαλάσσιες σπηλιές προσελκύουν τους δύτες, ενώ η πεζοπορία στα βουνά και η εξερεύνηση των σπηλαίων είναι επίσης δημοφιλείς.
Τα κοντινά νησάκια Ψέριμος και Τέλενδος(10 λεπτά με θαλάσσιο ταξί), οι αρχαιολογικοί χώροι, τα παρθένα τοπία, οι γαστρονομικές νοστιμιές, τα υψηλής ποιότητας ψάρια και θαλασσινά αλλά πάνω από όλα η γνησιότητα και η ανοικτή καρδιά των κατοίκων της θα σας κάνουν να θέλετε να επιστρέφετε ξανά και ξανά.

Η Κάλυμνος είναι απλά όλο το πακέτο.